Vanmorgen ontbeten, spullen gepakt en nog gezwommen. Om half 1 de auto gepakt en op naar Hertz. Het kantoor hebben we zo gevonden maar geen medewerkers. Gebeld en ze zouden komen. Wachten duurt altijd lang. Na een kwartier weer bellen en toen waren ze er zo. Helaas achter ze aan rijden naar het vliegveld. Als we dit hadden geweten! Op de airport staat de bus al te wachten van Lomprayah. Instappen en weg! De lekke band van de auto hebben ze gelukkig niet gezien van Hertz.

Bij de pier een drukte van jewelste. Inchecken, wachten en daarna aan boord. Erg druk! Via Ko Phangyang naar Ko Tao.

Daar staan ze van Sensi Paradise al te wachten. Instappen in de open auto en naar het hotel. Bij hotel lunchen, duiken regelen, duikspullen passen en daarna naar het zwembad met een heerlijk drankje. Dat hebben we wel verdiend.

Even relaxen op de kamer en dan voor het avondeten naar het restaurant aan de zee. Prachtig!!

Daar zien we de man met de Siebel rugtas weer lopen die we in Bangkok bij Grand Palace ook zagen lopen. Het blijkt toch Harry Rijken te zijn. Een oud collega van Jeroen. Hij is ook met zijn 2 kinderen en vrouw op rondreis. Eerder ontmoeten we al bij het regelen van de duiken een oud collega van Jeroen van Arthur Anderson. Hij herkende Jeroen en ook daar gezellig mee zitten kletsen. Bij het avondeten voelt Colin zich niet zo lekker en ga ik met Colin eerder terug naar de kamer. Het is een mooi huisje op palen met 2 slaapkamers, een badkamer en een groot overdekte veranda als woonkamer.

Hier staat iedere dag vers fruit en de koelkast is gevuld. Overal liggen mooie schelpen. Het hotel doet zijn naam eer aan. Paradise.